– หากน้องโรดีเชียน ริดจ์แบ็คเบื่อ น้องอาจกลายเป็นตัวทำลายบ้านได้ ต้องการรั้วกั้นสูงเพื่อป้องกันไม่ให้น้องหนีและพเนจร รั้วไฟฟ้าฝังใต้ดินยังไม่สามารถกันน้องได้ ขนของน้องจะร่วงบ้างเล็กน้อย สามารถดูแลให้สะอาดได้ด้วยการแปรงขนเบาๆ สัปดาห์ละครั้ง ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวน้องให้ทั่ว นอกจากนั้น ยังต้องตัดเล็บและแปรงฟันให้น้องเป็นประจำด้วย

– การฝึกน้องอาจจะยาก ถ้าไม่เริ่มตั้งแต่อายุยังน้อย น้องโรดีเชียน ริดจ์แบ็คอาจดื้อและมีความต้องการของตัวเองสูง แต่หากคุณมีความมั่นคง หนักแน่น และยุติธรรม คุณก็จะสามารถฝึกน้องขั้นสูงได้ ลูกสุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็ค กระฉับกระเฉง ร่าเริง แต่เมื่อเติบโตและผ่านการฝึก น้องมักจะกลายเป็นสุนัขที่มีอารมณ์สงบและเงียบขรึม น้องต้องการออกกำลังกายอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงต่อวัน

– น้องโรดีเชียน ริดจ์แบ็คปรับตัวเข้ากับสภาพความเป็นอยู่ได้หลากหลาย รวมทั้งอยู่ห้องพักได้ หากมีการพาน้องออกไปออกกำลังกายอย่างเหมาะสม สภาพบ้านที่ในอุดมคติสำหรับน้อง คือบ้านที่มีสนามหลังบ้านขนาดใหญ่ที่กั้นรั้วไว้ โดยปกติแล้วน้องจะไม่ค่อยเห่าเสียงดัง น้องหลายตัวจะเห่าเมื่อต้องการเตือนว่ามีเรื่องผิดปกติ หรือเมื่อน้องเบื่อ แต่โดยรวมแล้ว นี่ไม่ใช่สายพันธุ์ที่ชอบเห่าเอะอะ

– น้องโรดีเชียน ริดจ์แบ็คไม่ค่อยชอบขุดดินมากนัก แต่ถ้าน้องเบื่อหรืออยากหลบร้อน น้องก็จะขุดหลุมขนาดใหญ่ได้ หากต้องการสุนัขที่แข็งแรงและมีสุขภาพดี อย่าซื้อลูกสุนัขจากฟาร์มขยายพันธุ์ ร้านขายสัตว์เลี้ยง หรือผู้เพาะพันธุ์ที่ไม่มีเอกสารรับรองสุขภาพหรือการรับประกัน ให้มองหาผู้เพาะพันธุ์ที่มีความรับผิดชอบ มีการตรวจสุขภาพสุนัขเพาะพันธุ์ของเขา เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีโรคทางพันธุกรรมที่อาจถ่ายทอดไปยังลูกสุนัข ผู้เพาะพันธุ์ที่ดีจะเพาะพันธุ์เฉพาะสุนัขที่มีอุปนิสัยมั่นคง

สุนัขชนิดนี้มีสันขนที่เป็นเอกลักษณ์เด่นชัดตามแนวสันหลัง และผู้เพาะพันธุ์สังเกตเห็นว่าสุนัขลูกผสมที่มีสันขนนี้มักจะเป็นนักล่าที่ยอดเยี่ยม ในระยะแรก ชาวบัวร์ใช้สุนัขเหล่านี้ในการไล่นกกระทาหรือล่าละมั่งที่บาดเจ็บเป็นหลัก เมื่อการล่าสัตว์ขนาดใหญ่เป็นที่นิยม พวกเขาพบว่าสุนัขเหล่านี้เหมาะที่จะไปกับพวกเขาเมื่อพวกเขาล่าสิงโตบนหลังม้า สุนัขจะอยู่ล้อมรอบสิงโตจนกว่านายพรานจะมาถึง

ผู้ล่าชื่อ Cornelius von Rooyen เริ่มโครงการเพาะพันธุ์ในดินแดนที่รู้จักในชื่อโรดีเซีย (ปัจจุบันคือซิมบับเว) มาตรฐานสายพันธุ์ – คำอธิบายเป็นลายลักษณ์อักษรว่าสายพันธุ์ควรมีลักษณะและพฤติกรรมอย่างไร – ถูกกำหนดขึ้นในปี พ.ศ. 2465 และเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยนับแต่นั้นมา ในปี พ.ศ. 2467 สหภาพเคนเนลแห่งแอฟริกาใต้ยอมรับสุนัขโรดีเซียน ริดจ์แบ็คอย่างเป็นทางการ บางทีสุนัขโรดีเซียน ริดจ์แบ็คอาจมาถึงสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2454 แต่กว่าจะมีจำนวนมากที่นำเข้ามาในสหรัฐอเมริกา อังกฤษ และแคนาดา ต้องรอจนหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

สุนัขโรดีเซียน ริดจ์แบ็คตัวแรกที่ลงทะเบียนกับสมาคมเคนเนลคลับแห่งอเมริกา (AKC) คือ Tchaika of Redhouse ในปี พ.ศ. 2498 AKC ยอมรับสายพันธุ์นี้ในปีเดียวกัน ปัจจุบัน สุนัขโรดีเซียน ริดจ์แบ็คอยู่ในอันดับที่ 54 จาก 155 สายพันธุ์และสายย่อยที่ AKC รับรอง สุนัขริดจ์แบ็คเป็นที่นิยมอย่างมากในแอฟริกาใต้ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของสายพันธุ์นี้ และเท้าที่เป็นพังผืดของน้องช่วยเวลาเดินบนพื้นทรายได้เหมือนใส่รองเท้าสำหรับเดินบนหิมะ

นั่นหมายความว่าแมวจรจัดและสัตว์ขนปุยเล็กๆ อื่นๆ จะไม่ปลอดภัยในสนามหลังบ้านของคุณ และยังหมายความว่าควรกั้นรั้วสนามหลังบ้านของคุณอย่างแน่นหนาเพื่อป้องกันไม่ให้น้องออกไปล่าเหยื่อด้วยตัวเอง น้องโรดีเชียน ริดจ์แบ็คตื่นเต้นและกระตือรือร้นในวัยเยาว์ และเติบโตเป็นสุนัขที่เงียบสงบและมีความต้องการออกกำลังกายปานกลาง น้องริดจ์แบ็คเป็นสุนัขที่คอยปกป้องบ้านและเป็นนักเห่าที่พอเหมาะ สามารถวางใจได้ว่าจะเตือนคุณเมื่อมีเรื่องไม่ชอบมาพากล

น้องเก็บตัวกับคนแปลกหน้าแต่เป็นมิตรและรักใคร่กับสมาชิกในครอบครัว เช่นเดียวกับสุนัขทุกตัว สุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็คต้องได้รับการเข้าสังคมตั้งแต่อายุยังน้อย – การสัมผัสประสบการณ์กับผู้คน สิ่งที่มองเห็น เสียง และสิ่งต่างๆ มากมาย การเข้าสังคมช่วยให้แน่ใจว่าลูกสุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็คของคุณจะเติบโตขึ้นเป็นสุนัขที่เข้าสังคมได้ดี

ในสุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็ค คุณควรคาดหวังที่จะเห็นใบรับรองสุขภาพจาก Orthopedic Foundation for Animals สำหรับสะโพก ข้อศอก และต่อมไทรอยด์ และจาก Canine Eye Registry Foundation (CERF) ซึ่งรับรองว่าดวงตาปกติ เนื่องจากปัญหาสุขภาพบางอย่างไม่ปรากฏจนกว่าสุนัขจะโตเต็มวัย จึงไม่มีการออกใบรับรองสุขภาพให้กับสุนัขที่อายุต่ำกว่า 2 ปี ให้มองหาผู้เพาะพันธุ์ที่ไม่เพาะพันธุ์สุนัขของเขาจนกว่าจะอายุสองหรือสามปี ปัญหาต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องปกติในสายพันธุ์นี้ แต่อาจเกิดขึ้นได้

– ภาวะข้อศอกเสื่อม (Elbow Dysplasia) เป็นภาวะที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรมซึ่งพบได้ทั่วไปในสุนัขพันธุ์ใหญ่ คาดว่าเกิดจากอัตราการเจริญเติบโตที่แตกต่างกันของกระดูกสามชิ้นที่ประกอบเป็นข้อศอกของสุนัข ทำให้เกิดการหลวมของข้อต่อ ซึ่งสามารถนำไปสู่อาการขาเจ็บกระเผลก สัตวแพทย์ของคุณอาจแนะนำให้ผ่าตัดเพื่อแก้ไขปัญหา หรือให้ยาและลดน้ำหนักเพื่อควบคุมอาการปวด

– ภาวะสะโพกเสื่อม (Hip Dysplasia) เป็นภาวะที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม เกิดจากกระดูกต้นขาไม่เข้ากันพอดีกับข้อสะโพก สุนัขบางตัวแสดงอาการปวดและเดินกะเผลกที่ขาหลังข้างใดข้างหนึ่งหรือทั้งสองข้าง แต่คุณอาจไม่สังเกตเห็นสัญญาณความไม่สบายใดๆ ในสุนัขที่เป็นโรคสะโพกเสื่อม เมื่อสุนัขมีอายุมากขึ้น ข้ออักเสบก็อาจพัฒนาขึ้นได้ การตรวจคัดกรองภาวะสะโพกเสื่อมด้วยการเอกซเรย์ทำโดย Orthopedic Foundation for Animals หรือ University of Pennsylvania Hip Improvement Program (PennHIP) ภาวะสะโพกเสื่อมเป็นโรคที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม แต่สามารถทำให้แย่ลงได้จากปัจจัยสิ่งแวดล้อม เช่น การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วจากอาหารที่มีแคลอรี่สูง หรือการบาดเจ็บจากการกระโดดหรือลื่นไถลบนพื้นลื่น

– Dermoid Sinus เป็นความผิดปกติแต่กำเนิดของผิวหนัง ซึ่งมีถุงน้ำหรือโครงสร้างคล้ายท่อแคบๆ เกิดขึ้นตามแนวกระดูกสันหลัง มันสามารถทะลุเข้าไปในผิวหนังได้ในระดับที่แตกต่างกัน และบางส่วนอาจเข้าถึงเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อและเชื่อมติดกับไขสันหลังได้ หาก dermoid sinus ติดเชื้อ ก็อาจทำให้เกิดปัญหาอื่นๆ ได้ ลูกสุนัขบางตัวที่มีความบกพร่องนี้ถูกทำให้ตาย แต่บางตัวก็ได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัด

แม้ว่าน้องจะไม่ได้เบื่อเป็นพิเศษ แต่สุนัขริดจ์แบ็คมักชอบขุดหลุมขนาดใหญ่เพื่อที่จะได้นอนพักผ่อนในดินที่เย็นและสบาย เตรียมตัวให้พร้อมที่จะเผื่อพื้นที่ในสวนส่วนหนึ่งให้น้อง หรือยอมรับการมีสนามหลังบ้านที่เป็นหลุมเป็นบ่อจนเหมือนพื้นผิวบนดวงจันทร์ พาสุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็คของคุณไปเดินหรือเล่นเกมวิ่งคว้าของประมาณ 15-20 นาทีวันละสองครั้ง พร้อมโอกาสได้วิ่งในพื้นที่ปลอดภัยที่กั้นรั้วไว้สัปดาห์ละสองครั้ง

เนื่องจากสัญชาตญาณการล่าที่แรงกล้าของสายพันธุ์นี้ จึงต้องพาน้องไปเดินโดยคอยดูแลอย่างใกล้ชิดในพื้นที่ที่ไม่ได้กั้นรั้วไว้ สุนัขริดจ์แบ็คของคุณจะวิ่งไล่แมว กระต่าย หรือคนขี่จักรยานผ่าน ไม่ว่าคุณจะคิดว่าน้องได้รับการฝึกมาดีแค่ไหนก็ตาม โดยทั่วไปแล้วสุนัขริดจ์แบ็คจะเห่าเฉพาะเมื่อมีเรื่องสำคัญ แต่สุนัขทุกตัวอาจกลายเป็นตัวก่อกวนเสียงดังรำคาญได้ หากไม่มีอะไรทำ เริ่มการฝึกอบรมตั้งแต่เนิ่นๆ โดยเริ่มจากโรงเรียนอนุบาลสำหรับลูกสุนัข ตามด้วยชั้นเรียนการเชื่อฟังขั้นพื้นฐาน

สุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็คมีความคิดเป็นของตัวเองและอาจจะดื้อรั้น หากต้องการฝึกน้องให้ประสบความสำเร็จ คุณต้องหนักแน่นและมีความสม่ำเสมอ แต่ไม่รุนแรง ใช้เทคนิคการเสริมแรงในเชิงบวก เช่น การชม การเล่น และรางวัลอาหาร

คุณภาพของอาหารสุนัขที่คุณซื้อก็ส่งผลต่อการเลี้ยงสุนัขด้วยเช่นกัน – ยิ่งอาหารสุนัขมีคุณภาพสูง ก็จะยิ่งหล่อเลี้ยงสุนัขของคุณได้มากขึ้น และคุณจะต้องตักใส่ชามน้อยลง สุนัขริดจ์แบ็คชอบอาหารและมักจะขโมยกิน พยายามเก็บอาหารให้พ้นมือและพิจารณาใช้ตู้ที่มีกุญแจล็อคเพื่อป้องกันไม่ให้น้องหยิบขนมกินเอง รักษารูปร่างที่ดีให้สุนัขริดจ์แบ็คของคุณโดยการตวงอาหารและให้กินวันละสองมื้อ แทนที่จะปล่อยให้อาหารวางทิ้งไว้ตลอดเวลา

หากคุณไม่แน่ใจว่าน้องอ้วนหรือไม่ ให้ลองใช้วิธีมองและสัมผัสดู วิธีแรก มองลงไปที่น้อง คุณควรจะเห็นรอบเอว จากนั้นใช้มือวางบนหลังของน้อง ให้นิ้วโป้งอยู่ตามแนวกระดูกสันหลัง โดยกางนิ้วลงด้านล่าง คุณควรจะรู้สึกโดยไม่เห็นซี่โครงของน้องได้โดยไม่ต้องกดแรงๆ หากคุณทำไม่ได้ น้องต้องการอาหารน้อยลงและออกกำลังกายมากขึ้น สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการให้อาหารสุนัขริดจ์แบ็ค โปรดดูคู่มือของเราสำหรับการซื้ออาหารที่เหมาะสม การให้อาหารลูกสุนัข และการให้อาหารสุนัขโต

ลักษณะเด่นที่สุดของน้อง คือแนวขนที่ขึ้นสวนทิศทางกับขนส่วนที่เหลือ เริ่มตั้งแต่ด้านหลังไหล่และทอดยาวลงไปจนถึงจุดระหว่างกลางสะโพก สันขนมักจะมีวงขนวน – ขนที่งอกเป็นวงกลม – อยู่ตรงข้ามกันสองข้าง วงขนวนเหล่านี้เรียกว่ามงกุฎ และสุนัขริดจ์แบ็คที่มีมงกุฎเดียวหรือมากกว่าสองมงกุฎมีโอกาสได้รับรางวัลในงานแสดงสุนัขน้อยมาก

เมื่อพูดถึงการดูแลขน สุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็คเป็นพันธุ์ที่ดูแลง่ายมาก ใช้แปรงยางแปรงขนให้ทั่วตัวเบาๆ สัปดาห์ละครั้งเพื่อกำจัดขนที่หลุดร่วงหรือตาย จากนั้นเช็ดตัวด้วยผ้าชุบน้ำหมาดๆ เพียงเท่านี้ น้องริดจ์แบ็คก็จะสะอาดแล้ว การดูแลอื่นๆ ได้แก่ สุขอนามัยช่องปากและการตัดเล็บ แปรงฟันให้สุนัขริดจ์แบ็คของคุณอย่างน้อยสัปดาห์ละสองถึงสามครั้งเพื่อขจัดคราบหินปูนและแบคทีเรีย

ยิ่งแปรงทุกวันยิ่งดี ตัดเล็บน้องเดือนละครั้งหรือสองครั้งตามความจำเป็น หากคุณได้ยินเสียงเล็บกระทบพื้น แสดงว่ายาวเกินไปแล้ว เล็บสั้นช่วยให้อุ้งเท้ามีสภาพดีและไม่เกี่ยวติดกับพรมจนฉีกขาด ควรเริ่มดูแลขนสุนัขริดจ์แบ็คตั้งแต่ยังเป็นลูกสุนัขเพื่อให้น้องคุ้นเคย จับเท้าของน้องบ่อยๆ – สุนัขจะไวต่อการสัมผัสที่เท้า – และดูข้างในปากและหูของน้อง ทำให้การดูแลขนเป็นประสบการณ์ในเชิงบวกที่เต็มไปด้วยคำชมและรางวัล และคุณจะวางรากฐานสำหรับการตรวจสุขภาพและการจัดการอื่นๆ ที่ง่ายดายเมื่อน้องโตเป็นสุนัขแล้ว

น้องโรดีเชียน ริดจ์แบ็คเข้ากันได้ดีกับสัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆ หากได้รับการเลี้ยงดูร่วมกับพวกมัน สุนัขเพศผู้มีแนวโน้มที่จะก้าวร้าวต่อสุนัขเพศผู้ตัวอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากยังไม่ได้ทำหมัน สิ่งสำคัญคือต้องทำให้สุนัขโรดีเชียน ริดจ์แบ็คเข้าสังคมกับสุนัขและสัตว์อื่นๆ อย่างเหมาะสม – ให้น้องได้สัมผัสกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ มากมายตั้งแต่ยังเป็นลูกสุนัข – เพราะการอดทนที่น้องแสดงต่อสัตว์ในบ้านมักจะไม่ครอบคลุมถึงสัตว์แปลกหน้าภายนอกครอบครัว